Interviewer: Meike Hoogenboom, student communicatiewetenschappen, Radbouduniversiteit Nijmegen.
Ik ben in gesprek gegaan met Petra. Petra is opgeleid tot kinderarts. Zij heeft vanaf kinds af aan de droom gehad om kinderarts te worden in een klein persoonlijk ziekenhuis. Zo gedroom, zo gedaan. Ze heeft daar meer dan 10 jaar met veel plezier gewerkt en ze is sinds afgelopen zomer overgestapt naar een academisch ziekenhuis. Petra is daar specifiek aangenomen voor de algemene kindergeneeskunde en een deel van haar functie bestaat uit de behandeling van patiënten/kinderen met eetstoornissen.
Het proces voorafgaand aan het coachingstraject
“Vorig jaar oktober merkte ik dat het werk dat ik deed mij opbrak qua nachtdiensten. Ik liep er fysiek op stuk: ik was moe en ik had last van migraine. Elke keer als ik slecht geslapen had, had ik weer last van migraine. Dat heeft veel impact op je leven. Ik kreeg weinig support van mijn collega’s. Zij hadden veel minder problemen met de verschillende diensten en vonden dat het goed te doen was. Op een gegeven moment stonden we lijnrecht tegenover elkaar, en was ik dus echt vastgelopen. Via onze huidige directeur kwam ik bij Erica terecht”.
Down to earth en expertise
“De uitkomst van het traject heeft een nieuwe wending aan mijn carrière gegeven die een beter evenwicht oplevert tussen uitdaging en diepgang in mijn carrière en het thuisfront.”
Petra vertelt dat ze al snel had besloten om Erica te bellen. “Ik kende het zó niet van mezelf, om vast te lopen in een situatie, dus ik vond het handig, nuttig en nodig om daar met iemand naar te gaan kijken.” Maar wat biedt een coach nu precies? “Erica is een heel concreet iemand, niet zweverig. Erica bleef altijd lekker down to earth. Ze weet goed waar ze het over heeft, want ze kent deze branche ontzettend goed. Bijvoorbeeld ook het verschil tussen het werk in een perifeer en een academisch ziekenhuis. Dat scheelt enorm ten opzichte van een algemene coach”.
Ontwikkeling als energiebron
“Ik kwam erachter dat die veilige automatische piloot waar ik in beland was meer energie kostte dan dat het energie opleverde”.
Energie is een woord dat regelmatig terugkeert in het gesprek. Petra geeft aan dat onvrede een energiezuiger is, wat ten koste gaat van carrière en privéleven. “Er zat ergens een soort van onvrede in mijn werk. Nu die onvrede weg is, heb ik ook meer ruimte voor mijn gezin. Mijn thuisfront heeft er ook profijt van: als ik nu thuis ben, heb ik nog steeds energie”.
Petra haalt aan dat het belangrijk is dat je je als coachee moet openstellen voor (zelf)confrontaties, om te ontdekken dat bepaalde zaken soms anders moeten ook al wil je (nog) niet. Relativeren speelt hierbij een cruciale rol. “Alle keren tijdens het coachingstraject waren heel nuttig. Het kost veel energie om met jezelf bezig te zijn, maar ik ging er altijd met plezier naartoe en ik ging met plezier naar huis. Je bent diep aan het spitten op je eigen gedrag, wat je normaal niet doet. Alles bij elkaar heeft me dat veel opgeleverd. ” Uiteindelijk is Petra zich bewust geworden van het feit dat ze haar eigen persoonlijke ontwikkeling had geparkeerd: “Onderwijs geven, opleiden, anderen enthousiasmeren, nieuwe dingen leren. Al die uitdagingen had ik heel erg verwaarloosd. Daar was ik me niet van bewust en daar ben ik me door het coachingstraject wel bewust van geworden.”
Eyeopener: de invloed van familie op je eigen zijn, doen en laten
Een coachingstraject biedt mensen een duwtje in de rug en helderheid door iets uit te spreken dat normaal geen taal krijgt. “Op een gegeven moment legde Erica bepaalde verbanden, bijvoorbeeld de invloed van je eigen familie op je eigen functioneren. Het leeft veel meer dan ik eigenlijk dacht. Met al die kennis die je opdoet tijdens een coachingstraject, kun je heel veel dingen verklaren. Je kunt de patronen ook goed vergelijken.” Petra geeft aan dat deze inzichten haar geluk niet in de weg hebben gestaan: “Het heeft mij alleen maar mooie dingen gebracht. De dingen die ik wilde heb ik voor elkaar gekregen. Ik ben een enorm gelukkig mens.”
