Het verhaal van Wouter
Het verhaal van Wouter is er één van een unieke kijk op het leven. Zijn diepgewortelde motto ‘ik wil diversiteit’ weerspiegelt niet alleen zijn brede interesse in verschillende gebieden, maar ook zijn flexibele en open geest. Bijzonder is dat Wouter echter niet wil zien welk effect dit heeft op zijn omgeving. Als ik hem daar in onze gesprekken op attendeer is het enige dat hij zegt: ”Als ik er nu geen last van heb, dan is dat toch niet erg”. In zijn antwoord slaat hij de spijker op zijn kop. Als ik hem aanreik welk effect zijn antwoord op iemand anders zou kunnen hebben, zegt hij: ‘jij probeert op mijn geweten in te spelen’.
Floreren op de floriade:
Wouter lijkt te floreren in de complexiteit van diversiteit, maar dan vooral aan datgene waar hij aandacht aan wil geven en de dingen die gebaseerd zijn op zijn ervaringen. Zijn passie voor de verzorging van zieke mensen en zijn ‘dans met de ontregelde fysiologie’ onthult zijn diepe betrokkenheid bij de fysiologie maar ook zijn vastberadenheid om anderen te ondersteunen.
Irritatie kent hij niet
Het is opvallend dat Wouter zichzelf ziet als iemand die zich niet stoort aan gedrag van anderen, makkelijk overstapt naar allerlei klusjes die gedaan moet worden, lastige dingen voor zich uit schuift, geen keuzen wil maken of dat moeilijk vindt en altijd ruimte wil voor zichzelf en voor andere perspectieven. Hij lijkt gemakkelijk voor zijn omgeving maar door deze oppervlakkige spanningsboog is het voor zijn omgeving niet makkelijk om contact met hem te krijgen. Zijn vermogen om geen interne last te voelen en zijn constante zoektocht naar ‘iets anders’ wijzen op een opmerkelijke ogenschijnlijke vrijheid van geest, gevangen in een jasje van optimisme en gelatenheid.
Gelukkig: dit gaat minder goed
Toch lijkt er ook een valkuil te zijn in zijn benadering van diversiteit als leidend principe. Wouter erkent dat dit kan leiden tot minder focus, het niet afmaken van taken en besluiteloosheid. Zijn bereidheid om altijd ruimte te laten voor andere redeneringen kan hem soms belemmeren om een duidelijke koers te kiezen. Maar zo zegt hij: “mijn omgeving kan altijd op me rekenen, ik sta voor iedereen klaar”. Het intrigerende is dat hij, ondanks zijn erkenning van deze mogelijke valkuilen, nog nooit direct kritiek heeft gekregen van anderen. Hij vermijdt dit echter door het anderen niet te lastig te maken, altijd een spiegel voor te houden waarmee moeilijkheden als sneeuw voor de zon verdwijnen. Anderen krijgen bij hem altijd het voordeel van de twijfel.
Vastberaden op de eigen koers: Ik ben uniek
Wouter lijkt een persoon te zijn die vasthoudt aan zijn eigen unieke benadering van het leven en is vastbesloten om diversiteit te blijven omarmen. Zijn vermogen om diversiteit te zien als vorm van vrijheid en zijn wens om altijd in gesprek te blijven, getuigen van een diep respect voor de complexiteit van menselijke ervaringen. Misschien is het zijn zoektocht naar diversiteit, die hem in staat stelt om de schoonheid te zien in de nuances van het leven, waar anderen aan voorbijgaan, maar zonder dat Wouter zich er bewust van wil zijn: ook hij.
